Woensdag 21 augustus 2024

Ook dit jaar werken er in week 34 weer Nederlanders aan onze lijn in Zwitserland. De groep bestaat uit Lei Beurskens, Hans Croes, Marius Hekker, Aernout Jalink, Joop Riemersma, Stef Tiersma, Michel van Wallené en Peter Witkop. Hieronder deel 4 van hun dagelijks verslag.

Gisterenavond na voltooien van mijn verslag kregen we nog het examen voor werken langs en in het spoor. Nu had iedereen zich daar wel op voorbereid, maar het was toch even spannend. Patrick Smit leidde de sessie. Zelf stelde ik nog een vraag, en dat kwam goed van pas, want 2 van de 13 vragen (met elk 4 subvragen) gingen daarover. Het examen moest je invullen en daarna werd het uitgebreid besproken. Morgen krijgen we een formulier met daarop onze gegevens, en moeten we kijken of alles klopt, en een handtekening zetten. Echt Zwitsers.

Vandaag gaan Marius en Lei nog even terug met Pius naar de Lammenbrücke om daar de werkzaamheden af te ronden, zo is de planning. Met de snoeiploeg hebben we besloten dat we aan Pius en Thomas gaan voorstellen om eerst het snoeiwerk onder de Kehrtunnel af te ronden met z’n allen,  en dan met elkaar pas te gaan starten op het tracé vanaf Gletsch omhoog richting Muttbach. Pius en Thomas vinden dat prima, en dus gaan we zo te werk. De hoeveelheid werk valt nog tegen, en we hebben alle tijd hard nodig tot aan de lunch. Als beloning mogen we wederom omhoog klimmen via een pad dat steil is en lastig. Die ervaring hadden we gisteren al, en met het meenemen van al het materieel wordt het er niet makkelijker op, maar iedereen komt uiteindelijk veilig boven. In Gletsch genieten we weer van de lunch. Daarna vallen we aan op de beplanting en de waterafvoergoten vanaf Gletsch omhoog richting Muttbach. De maaiploeg vordert goed. Zelf ben ik met Stef en Joop de waterafvoergoot aan de bergzijde aan het schonen, maar dat kost veel moeite. Uiteindelijk besluit Pius aan het eind van de middag dat we dat laten rusten, want het kost veel te veel tijd. Hij gaat in het najaar een klein kraantje organiseren om dat veel sneller voor elkaar te krijgen. Pius, Marius en Lei hebben de achterbak van de Volkswagen pick-up vol liggen met boomstammen van ongeveer 60 cm lang. De doorsnede varieert tussen de 25 en 40 cm. De stammen moeten gekloofd worden, maar daarvoor is er de hulp van een elektrische kloofmachine, die dat kloven tot kinderspel maakt. De “houtresten” moeten op een platte wagen gestapeld worden, en die staat een meter of vijftig verderop, dus die moet eerst even met de hand naar de gewenste plek worden geduwd. Omdat de spooremplacementen van alle stations nagenoeg vlak zijn, is dat met een paar man wel te doen. Vervolgens kloven we nog wat, en dat stelt Pius voor om de werkdag af te sluiten met een biertje. Onze chauffeur Mario neemt een colaatje, zodat hij ons veilig naar huis kan brengen. Dat biertje laten we ons smaken, en daarna rijden we over de pas weer terug, en zijn we nog juist op tijd terug in Realp voor het avondeten.