Ook dit jaar werken er in week 34 weer Nederlanders aan onze lijn in Zwitserland. De groep bestaat uit Lei Beurskens, Hans Croes, Marius Hekker, Aernout Jalink, Joop Riemersma, Stef Tiersma, Michel van Wallené en Peter Witkop. Hieronder deel 2 van hun dagelijks verslag.

De wekker is gezet om 6 uur, maar dat blijkt overbodig. Want de eerste autotrein van de regionale spoorwegmaatschappij de Matterhorn-Gotthardbahn (MGB) komt binnen om ongeveer 10 voor 6. We gaan na het ontbijt met een personenbus over de Furkapas naar het Wallis. We mogen aan het werk ter hoogte van de kruising van de passtraat met het spoor. Dat is tussen Muttbach en Gletsch. Ook bij de Zwitsers is sprake van tekort aan personeel. Dus ook bij een vrijwilligersorganisatie als de Dampfbahn Furka-Bergstrecke (DFB). De zogenaamde groenploeg blijkt enorm te zijn gekrompen, en dus gaan we aan de slag met snoeiwerk, het schoonmaken van de waterafvoergoten die parallel aan het spoor lopen, alsmede kruisende waterafvoeren. Met de knipschaar moet de zogenaamde Els worden verwijderd, maar ook de bosmaaier wordt gebruikt, en een “bladblazer”, die weinig blad tegenkomt, maar wel maaisel. En natuurlijk is er handwerk nodig voor het verwijderen van alle groenafval, en het deponeren daarvan aan de dalzijde. Als we om half acht op de plek des onheils aankomen is het nog best koud. Maar als je eenmaal bezig bent valt dat dan weer reuze mee. Omdat het onhandig is om voor het middageten de pas weer over te gaan, heeft de DFB voor ons lunch geregeld in Gletsch. Daar wordt hotel Glacier du Rhône al voor het derde jaar verbouwd. Dit jaar is er een foodtruck, waaruit wij een prima maaltijd geserveerd krijgen.

In de middag wordt de groep wat uiteen getrokken. Hans en Peter gaan maaien vanaf de Kehrtunnel, net onder Gletsch dus en richting Oberwald. Daar is nog zo’n 800 m te maaien. Marius en Joop gaan naar de Wielerbrücke, om iets te doen aan de loopbrug die parallel langs het spoor op de Wielerbrücke loopt. De passagiers van een stilstaande trein kunnen daar bij een noodgeval overheen lopen. Een deel van dat looppad steunt op de rotsen, maar daar zit speling tussen. Die loze ruimte is niet weg te halen, maar met bouten en draadeind kan wel contact worden gemaakt zodat je loopvlak bij het lopen niet meer doorbuigt.

De anderen gaan verder met snoeien en bereiken snel de passtraat, waarmee het snoeiwerk op deze locatie voorlopig is beëindigd. Al het gereedschap gaat de bus in, en brengen we vast naar de werkplek van Hans en  Peter, zodat we daar dinsdagochtend meteen kunnen beginnen.